Indonesië

Selamat Siang oftewel goedemiddag!

Aangezien sommige van onze trouwe volgers niet kunnen wachten en het verblijf op Bali en de Gili eilanden weinig toegevoegde waarde (drinkiiing, eatiiing, sleepiiing...) zal hebben voor het verslag, is hier alvast het verslag over Indonesië.

Even inhakend op het vorige verslag: De aankomst in Kuala Lumpur liep soepel. Snel in de bus en naar de stad. Het is helaas meer dan een uur reizen naar het hostel dus toen we aankwamen was alles al dicht. De volgende ochtend dus maar vroeg op om naar het postkantoor te gaan, voordat we onze vlucht naar Jakarta zouden nemen. Op het postkantoor hebben we een pakket naar huis laten verschepen met wat spullen die we niet meer nodig hebben, zoals vesten en lange broeken.

Onze aankomst in Jakarta begon al goed... Omdat we niet genoeg contant geld bij ons hadden voor de visa moest Laurens geld gaan pinnen. Bij terugkomst werd eerst Myrthe apart genomen door een mannetje die de paspoortcontrole wel zou regelen. Argwanend gaf ze uiteindelijk haar paspoort af en werd Lau verteld om in de rij aan te sluiten. Het paspoort van Myrthe kwam uit het hokje van de immigratiedienst en ze mocht langs de paspoortcontrole. Toen werd Lau ook uit de rij gehaald en werd verteld dat het 'just acting' was. Hij moest wel het hokje van de immigratiedienst in waar vier mannen een beetje imponerend stonden te doen. Hij moest gaan zitten en uiteindelijk was het akkoord en mocht hij ook langs de paspoortcontrole. Een goed begin dus... De reis naar de stad en ons hostel verliep gelukkig wel soepel en een stuk voordeliger dan in Japan. Op aanraden van de eigenaresse van het hostel aten we heerlijk bij de warung (straat restaurantje) aan de overkant.

In Jakarta hadden we één volle dag te spenderen (meer dan zat, de meeste slaan het zelfs over) en dat deden we in Batavia, de oude stad waar vroeger de Hollanders zaten. Het was erg druk op het centrale plein met een soort markt maar we begonnen met een bezoekje aan het museum in het oude 'Staadhuis'. Toch bijzonder om te lezen en te zien wat 'wij' daar vroeger allemaal hebben uitgehaald. Geluncht hebben we vervolgens bij Cafe Batavia met een mooi uitzicht over het plein. Toen we naar buiten liepen, leken we echt wel een soort filmsterren toen een groep met schoolkinderen en studenten op ons af kwamen om ons te 'interviewen' in het Engels, op de foto te gaan en vervolgens om een handtekening te vragen ter bevestiging van ons gesprek voor de leraar.

De volgende dag lieten we de toch redelijk smerige stad Jakarta (gister kakkerlakken op straat gezien) achter ons en kwamen door de tropische stormen (regenseizoen) aan in Bandung. Ze kennen hier geen ZOAB dus er ligt binnen no time een laag water op de weg maar over aquaplanning maken ze zich niet druk.

In Bandung is niet veel te doen dus we boekten een tour naar het noorden van de stad. We begonnen met een bezoekje aan een vulkaan, een maand geleden nog actief. Door de zwavel stonk het verschrikkelijk en we konden in eerste instantie niks zien. Later trok de rook weg en werd het beter zichtbaar, erg mooi om van zo dichtbij te zien. Daarna langs een theeplantage waar de dames bezig waren met het knippen van de theebladeren. Toen ze ons zagen wilden ze maar wat graag met ons op de foto. Langs de vele andere theeplantages reden we naar de hot springs waar we de rest van de tijd lekker konden chillen. Eindelijk even het water in en rustig aan doen, al met al een heerlijke dag.

De volgende bestemming was het kustplaatsje Pangandaran aan de Indische oceaan. Na een tocht van zes uur door de bergen aangekomen bij Mini Tiga Homestay, volgens Lonely Planet en de Nederlanders die er zaten de beste plek. Maar helaas... vol vanavond. Dan maar bij de buren overnachten en morgen terug komen. Pangandaran is heerlijk!! Rustig, weinig toeristen (behalve in het weekend), prima strand en water op goede temperatuur. De komende paar dagen dus heerlijk chillen met andere backpackers, eten, drinken, zwemmen en surfen! Of zoals de lokale mooiboy 'Hendrik' (ze hebben allemaal een toeristennaam op het strand) zegt: sleepiiiing, drinkiiing, eatiiing, smokiiing (doen ze als ketters daar!!), relaxiiing, surfiiing!

Unfortunately all good things come to an end (zeikerds zijn we ook hè) dus op naar Yogyakarta. Om 8:45 zouden we opgehaald worden bij het hostel en na anderhalf uur afgezet bij het treinstation. Aangekomen bij het station konden we de trein pakken naar Yogyakarta en dit zou vier uur duren. Toen we instapten zat de coupe helemaal vol op onze twee gereserveerde plekken na. Hier moesten we twee personen, twee backpacks en twee daypacks kwijt, want de bagagerekken zaten ook propvol. Na zo'n twintig minuten begrepen de twee locals aan de andere kant dat met backpacks op je schoot vier uur lang in een overvolle trein zitten niet ideaal is en boden zij aan te ruilen voor hun drie persoonsbankje. Dit was al enigszins beter. Na vier uur toch maar aan dezelfde overburen gevraagd of we al bij Yogya waren en bleek dat we er voorlopig nog niet waren, zucht. Dit was wel de opening voor een gezellig gesprek met ze.
Al met al was het een 5,5 uur durende rit in een overvolle trein, met een paar irritant lange stops, in de hitte en zonder airco of wat dan ook. En die verkopers die de hele tijd non-stop langskomen bieden genoeg eten, drinken, snacks, telefoonaccessoires en kinderspeelgoed aan om het hele land te kunnen onderhouden komen helemaal je neus uit, geen aanrader!!

Op het eerste gezicht is Yogya een hele gezellige stad en 's avonds hebben we heerlijk pizza gegeten. Daarna de trip naar Borobudur geboekt en vervolgens geld pinnen. Toen we naar binnen liepen bij de ATM kwam er een Nederlander achter ons aan die ons voorbij had zien lopen. Dit leek wel een deja-vu van hoe we hem een paar dagen eerder hebben leren kennen in Pangandaran, waar hij ook op onze stemmen af kwam en vervolgens was blijven hangen.
De twee dagen in Yogyakarta hebben we doorgebracht bij de Borobudur & de Marliaboro straat en bij de Prambanan (de grootste Hindoeistische-Javaanse tempel). Allebei zeer mooie trekpleisters (gelukkig toen wij gingen niet te druk en droog!) en onze voorkeur gaat toch licht uit naar de Borobudur.

Vanuit Yogyakarta gingen we met de trein (de meest luxe klasse nu) naar Surabaya. Dit duurde zo'n vijf uur. Dit was, in tegenstelling tot de vorige keer, prima te doen. Hier aangekomen zijn we direct doorgegaan met de trein naar Malang (helaas wel weer die goedkope).
Na de vele goede verhalen was het nu onze beurt om de Sunrise Bromo Tour te gaan doen. Wat een flop!! Aangekomen bij het uitkijkpunt voor de zonsopgang bleek het te bewolkt en konden we helemaal niks zien! Op naar de Bromo dan maar. Eerst een kilometer om hoog lopen (Myrthe koos voor gemak en ging achter op een paard) en dan nog 221 traptreden tot de top. Ook hier alleen maar wolken! Helemaal niks van de krater kunnen zien. Na een kort bezoek aan de 'savanne' besloten we de inbegrepen bezoekjes aan de tempel en waterval maar te laten voor wat het is en terug te gaan naar het hostel. Hier konden we nog een paar uurtjes slapen en even eten voordat onze elf uur durende trip naar Bali zou beginnen. Deze trip verliep soepel en hebben we voor het grootste gedeelte slapend kunnen doorstaan. De chauffeur heeft ons midden in de nacht afgezet bij de homestay in Pemuteran en hier begint ons verblijf op Bali.

Tot vlak voor de kerst zijn we nog in Indonesië waarna we vertrekken naar Thailand. Met kerst zitten we dan op het Thaise eiland Koh Tao en oud en nieuw luiden we goed in met een Full Moon Party op Koh Phangan. 

Alvast een fijne kerst en een heel gelukkig nieuwjaar en tot het volgende verslag!

Liefs xxxxx van ons.